Menu
Ten tijde van de Haagse Post werkt Duyns al voor de televisie. Samen met Armando levert hij ideeën voor het verborgen camera programma Poets met de dichter Cees Buddingh als presentator. Duyns komt steeds zelf meer in beeld en toont zijn improvisatietalent. Hij doet dit programma twee seizoenen maar ondanks het succes stapt hij eruit.
Ook voor de presentatie van een groot showprogramma bedankt hij. Met Sonja Barend werkt hij aan het amusementsprogramma Sterallures, levert bijdragen aan het kunstmagazine De Ivoren Toren, krijgt dan van de AVRO de kans om samen met Armando Herenleed te maken, regie Hank Onrust. In de hoofdrollen Ton Lensink en Eric van Ingen.
In 1976 treedt Cherry Duyns in dienst bij de VPRO, maakt met Maarten van Traa het programma Berichten uit de samenleving. Met de ervaren Pieter Verhoeff werkt hij voor het illustere Gat van Nederland van Hans Keller. Met Verhoeff maakt hij nog twee langere documentaires: De Artiestenreünie Club en Droomland.
Ook Herenleed vindt animo bij de VPRO, regie Krijn ter Braak. Cherry Duyns en Armando zijn nu niet alleen de schrijvers maar ook de acteurs, bijgestaan door Johnny van Doorn. Het programma van weemoed en verlangen zal ruim 25 jaar bestaan, reist langs Nederlandse theaters, wordt een weeklang in de Schaubühne in Berlijn opgevoerd. Dat Duyns en Armando zelf zijn gaan spelen, geschiedde op aandrang van Berend Boudewijn die de eerste maar nooit uitgezonden aflevering van Herenleed voor de KRO regisseerde.
Naast een indrukwekkende hoeveelheid documentaires was Cherry Duyns betrokken bij de ontwikkeling van veel programma’s, vaak als eindredacteur en in samenspraak met hoofdredacteur Roelof Kiers: Hier is Adriaan van Dis, De Schrijvers (met Harry Mulisch), Nachtsalon (met Michael Zeeman), Reiziger in muziek (Han Reiziger), Lopende Zaken (actualiteiten) R.A.M (kunst en cultuur).
Duyns maakte interviewprogramma’s zoals Strijd en Bomen (met Kiers), leverde bijdragen aan rubrieken als Himalaya, Machiavelli, werkte mee aan thema-avonden, was vele jaren aanvoerder van de documentaire werkgroep bij de VPRO.
Over het omvangrijke oeuvre van Duyns schreef J. Heymans een uitgebreide monografie: Herfstlied, Thomas Rap, Amsterdam 2006. Heymans:
“Hoe is het mogelijk dat een documentaire of een verhaal iemand zo diep kan ontroeren en toch kan opmonteren? Dat is de grote kracht van het kunstenaarschap van Cherry Duyns.”
In 2005 trad hij uit vaste dienst bij de VPRO.
