In de NRC werd ‘Ik bel je wel als ik dood ben’ geprezen door Joyce Roodnat als beste boek van het jaar! En ook schreef ze ook prachtige column over ‘Ik bel je wel als ik dood ben’, waarin Joyce Roodnat onder meer schreef:
Het bestaat uit fragmenten van hun gesprekken. Dat is een waagstuk, want het vat de vriendschapsromance samen van twee mannen die op het krampachtige af geen gevoel willen prijsgeven. En toch krioelt het ervan. Hoe dan? Doordat Duyns de hanteert alsof hij muziek maakt. Hij herdenkt zijn vriend met een potje literaire jazz.